هفته نامه «آوای کرمانشاه» طی گزارشی با مربیان، ورزشکاران و قهرمانان کرمانشاهی قایقرانی گفت و گو کرده و به شرایط این روزهای قایقرانان این استان پرداخته است.
به گزارش روابط عمومی فدراسیون قایقرانی، در گزارش آوای کرمانشاه آمده است:
20 روز پیش بود که رئیس هیات قایقرانی استان کرمانشاه در گفت‌وگویی به مشکل پیش آمده برای محل تمرین قایقرانان کرمانشاهی اشاره کرد. قایقرانان کرمانشاهی سال‌ها در محوطه دریاچه شهربازی کرمانشاه تمرین می‌کردند و حاصل آن تربیت و معرفی یک دوجین از قهرمانان ورزشی این رشته به ایران بوده است. به‌طورکلی رشته قایقرانی طی سالیان گذشته جور بقیه رشته‌های ورزشی را در کرمانشاه کشیده است؛ از هما حسینی تا سونیا گماری و از شهلا بهروزی تا علی اجاقی، همگی نام‌هایی پرافتخار در ورزش قایقرانی هستند.
حالا، اما همین رشته پرافتخار مدت‌هاست که ورزشکارانش حتی محلی هم برای تمرین ندارند. تنها محل تمرین آن‌ها همان‌طور که اشاره شد تعطیل شده است. به گفته ناجی پیمان ضیایی، دریاچه شهربازی تقریباً زمانی خشک شد که بیماری کرونا شیوع پیدا کرد و همه رشته‌های ورزشی تعطیل بودند و همین امر شدت آسیب خشک شدن این دریاچه به قایقرانی کرمانشاه را کم کرد.
رئیس هیات قایقرانی با اشاره به آغاز دوباره فعالیت رشته‌های ورزشی از جمله قایقرانی، گفته بود: آن‌طور که رایزنی کرده‌ایم، پیمانکار شهرداری طی فرآیندی چندماهه در نظر دارد تا اقدام به لایروبی دریاچه کند، بنابراین به این زودی‌ها شاهد پرآب شدن دوباره آن نخواهیم بود.
و این صحبت یعنی اینکه کسی تره هم برای قهرمانان ورزشی استان و ایران خرد نمی‌کند. البته اگر با مدال به خانه برگردند که آن‌وقت هواخواه زیاد دارند. مدیران وقتی به سراغ قهرمانان ورزشی می‌روند که یا می‌خواهند برای گرفتن عکس یادگاری (و درج در گزارش شکیل و رنگی شرح عملکرد)، به فرودگاه برای استقبال بروند یا وقتی درگیر عدد و آمار می‌شوند تا مثلاً از عملکرد خود دفاع کنند؛ آن‌وقت مدال‌های قهرمانان ورزشی و حضور در بازی‌های آسیایی و جهانی و المپیک مهم می‌شود. در غیر این صورت دیگر کاری با قهرمان ورزشی ندارند.
بگذریم. وقتی شنیدیم قایقرانان کرمانشاهی این مشکلات را دارند و از طرفی خود را برای مسابقات بین‌المللی آماده می‌کنند؛ اما کسی توجهی به آن‌ها ندارد، تصمیم گرفتیم تا حداقل به عنوان یک رسانه، صدای آن‌ها باشیم. هر چند آن‌ها در این شرایط هم صبورانه و با کمترین توقعات، حرف‌های خود را با ما در میان گذاشتند.
ابتدا سراغ زهره مولودی مربی رشته قایقرانی رفتیم که از ابتدای تشکیل هیات قایقرانی به عنوان ورزشکار، مربی و مسئول کمیته حضور داشته است. او می‌گوید: هیات قایقرانی کرمانشاه با حدود دو دهه فعالیت خود در رشته‌های مختلف و با توجه به کمبود امکانات و در اختیار نداشتن مکان مناسب تمرین، توانسته است مدال‌های رنگارنگ و دور از انتظاری را برای استان کسب نماید، به‌طوری‌که به عنوان یکی از قطب‌های مهم و مدال‌آور در سطح کشور، ورزشکارانی در رده‌های آسیایی، جهانی و حتی المپیک به جامعه ورزشی تحویل داده است. اما متأسفانه پس از کسب همه این افتخارات هیات قایقرانی استان هنوز مکان مناسبی برای تمرین در اختیار ندارد و هر بار با مشکلات جدیدی مواجه می‌گردد و علی‌رغم اهتمام و حمایت‌های مدیرکل ورزش و جوانان، ورزشکاران و ملی پوشان این رشته در شرایط نامساعد از نظر تمرینی به سر می‌برند.
مولودی می‌گوید شهرداری کرمانشاه با توجه به شرایط جدید پیش آمده از آن‌ها خواسته تا وسایل ورزشی این هیات از دریاچه شهربازی به جای دیگری منتقل شود، در حالی که هیات قایقرانی مکان مناسبی برای انتقال وسایل در اختیار ندارد.
به گفته این مربی قایقرانی کرمانشاه، هرچند برای فراهم کردن شرایط تمرینی در برخی فضاهای آبی اقداماتی از طرف هیات قایقرانی صورت گرفته، اما این اقدامات مورد موافقت مسئولین قرار نگرفته است.
مولودی در پایان می‌گوید که بزرگ‌ترین دغدغه قایقرانان، هدر رفتن پتانسیل و استعدادهای بسیار قوی و نبود مکانی مناسب و امن برای تمرین ورزشکاران است.
و اما بانوی افتخارآفرین این روزها و سال‌های کرمانشاه، شهلا بهروزی‌راد که ۹ سال سابقه حضور در اردوهای ملی را دارد، نفر بعدی بود که سراغ او رفتیم. داشتن ۵ مدال طلا و ۲ نقره قهرمانی آسیا بخشی از افتخارات اوست. جالب است بدانید که مدال برنز قهرمانی جهان برای اولین بار در تاریخ قایقرانی ایران را او کسب کرده است. هم جواز حضور در پاراالمپیک ریو را کسب کرد و هم الان صاحب سهمیه در پاراالمپیک توکیو است. بهروزی‌راد بعد اتمام اردوهای تیم ملی در اواخر اسفندماه و با اوج گرفتن بحران کرونا به کرمانشاه برگشت.
او می‌گوید: به دلیل شرایط پیش آمده به واسطه بیماری کرونا در جامعه جهانی که ایران هم به طبع از این قاعده مستثنی نبود و زندگی روزمره در تمامی اصناف را مختل کرده بود، شرایط برای ورزشکاران در بعد قهرمانی هم سخت‌تر شد؛ مخصوصاً ورزشکارانی که در حال آمادگی خود برای حضور در المپیک و پاراالمپیک هستند. با توجه به شرایط پیش آمده و تعطیلی دریاچه شهربازی امکان تمرین در دریاچه مهیا نیست و چه‌بسا بسیاری از ورزشکاران چون من که هدفم حضور موفق در میادین بین‌المللی و جهانی و پاراالمپیک هست، باعث اختلال در روند کار و فعالیتمان گشته است.
دارنده مدال برنز قهرمانی جهان در ادامه می‌گوید: بعد از گرفتن مدال قهرمانی جهان و کسب سهمیه پاراالمپیک توکیو با انگیزه بیشتری کارم را دنبال کردم؛ اما وجود این ویروس از یک طرف و نبود پیست و محل تمرین از طرف دیگر برنامه و اهداف ورزشیم را تحت شعاع قرار داده است.
به گفته بهروزی‌راد، محدودیت ایجاد شده برنامه‌های تمرینی او مختل کرده و بنابراین از مسئولین می‌خواهد به داد قایقرانی کرمانشاه برسند.
سامان ملایری هم دیگر ورزشکاری است که در این باره با او صحبت کردیم. او می‌گوید: از ورزش خصوصاً رشته مفرح قایقرانی لذت می‌برم. از جایی که در هر شهری فراهم کردن بستر مناسب جهت ورزش برای تمام رده‌های سنی به عهده ارگان‌های دولتی مربوطه است و از طرفی این امکان بالقوه در شهر ما به جهت وجود دریاچه شهربازی موجود است؛ لذا از مسئولین خواهشمندم شرایطی فراهم آورند تا علاقه‌مندان بتوانند از این رشته نشاط‌آور کمال استفاده را ببرند. یادمان باشد هزینه‌ای که برای یک ورزشکار صورت می‌پذیرد در مقابل هزینه‌ای که دولت و جامعه برای بهبود یک نفر بیمار چه به لحاظ جسمی و چه روحی می‌پردازد بسیار ناچیز است.
در ادامه با برخی از چهره‌های آینده‌دار این رشته در کرمانشاه گفت‌وگوهای کوتاهی انجام دادیم که در ادامه می‌آید:
کیمیا حسن‌خانی 14 ساله: با انگیزه بسیار 2 سالی هست که در رشته قایقرانی (کایاک) فعالیت دارم. با داشتن مربی فعال و پرانرژی و همچنین زحمت خودم پیشرفت خوبی هم داشتم. هر شب با رویایی به خواب می‌روم و آن اینکه خودم را بر سکوهای جهانی و المپیک می‌بینم، اما متأسفانه با نبود امکانات از جمله دریاچه برای پاروکشی، رویایم دارد به کابوس تبدیل می‌شود؛ خواهشمندم کاری کنید.
صدف هدایتی ۱۲ ساله: ورزش‌های زیادی را تجربه کردم ولی رشته قایقرانی را بیشتر دوست دارم و می‌خواهم این رشته را ادامه بدهم تا با کمک مربی خوبم قهرمان شوم. ولی بدون امکانات ما نمی‌توانیم تمرین کنیم امیدوارم هرچه زودتر این کرونا برود امکانات برایمان فراهم شود.
مهدیس مرادی ۱۱ ساله: ورزش‌های مختلفی را تجربه کردم ولی از بین همه آن‌ها علاقه زیادی به رشته قایقرانی دارم. می‌خواهم این رشته را ادامه بدهم ولی از وقتی که کرونا آمده و دریاچه شهربازی خالی شده خیلی از قایقرانی دور شدم. امیدوارم این شرایط زودتر تمام شود تا بتوانم این ورزش را با همه دوستانم مثل قبل ادامه بدهم.
کیمیا دهقان‌پور ۱۹ ساله: از مسئولین خواهش می‌کنم برای فضای تمرینی ما کاری کنند. اکثر بچه‌ها، قایقرانی را جزء اهداف زندگی‌شان قرار دادند و خانواده‌ها هم هزینه زیادی را برای خرید پارو و وسایل جانبی متحمل شدند. قایقرانی کرمانشاه یکی از قطب‌های مهم آسیاست و ما ده‌ها قهرمان جهان و آسیا داریم. مطمئناً اگر حمایت شویم قطعاً ورزشکاران ما را در سکوهای المپیک خواهید دید.
