براي رسيدن به هدفم همه زندگي ام را گذاشتم

خودتان را به طور کامل معرفي کنيد.
من محسن ميلاد هستم متولد تهران 20 سال سابقه قايقراني دارم و 17 سال در تيم ملي حضور داشتم و چندين سال کاپيتان تيم ملي هم بودم.
قايقراني را از چه سالي آغاز کرديد؟
از سال 69 شروع کردم.
چطور با قايقراني آشنا شديد؟
من هميشه به ورزش علاقه داشتم و ورزش هاي مختلفي انجام مي دادم اما با توجه به اينکه برادرم قايقران بود من هم به ورزش هاي آبي روي آوردم اول با اسکي روي آب شروع کردم و بعد قايقراني را به صورت حرفه اي دنبال کردم.
چه افتخاراتي کسب کرده ايد و چند مدال گرفته ايد؟
من مدال و مقام زياد داشتم. مهمترين آن ها را به شما مي گويم سال 95 اولين نفر از استان تهران بودم که مدال آسيايي کسب کردم. سال 97 براي اولين بار در ايران مدال مسابقات قهرماني آسيا کره جنوبي را کسب کردم. سال 2003 رکورد کاياک 4 نفره 200 متر را جابجا کرديم و در کاپ جهاني ميلان رتبه چهارم را بدست آوردم.
اولين مدالي که کسب کرديد چه بود و بعد از کسب مدال چه احساسي داشتيد؟
سال 95 اولين مدالم بود. خوب يک جوان 18 ساله روي سکو و بالا رفتن پرچم، خيلي غرور آميز است و تا کسي اين را تجربه نکرده باشد درک نمي کند که من چه مي گويم اما قانع نشده بودم و تمام تلاشم را کردم و زندگي ام را گذاشتم و توانستم به آنچه که هدفم در ورزش و قايقراني بود برسم.
ورزش ديگري هم انجام مي دهيد؟
قبل از قايقراني رزمي کار مي کردم. کلا ورزش را به صورت جدي دنبال مي کردم و خيلي از ورزش هاي را تجربه کردم. پينگ پونگ، تنيس و حتي در مسابقات مدرسه اي در دوميداني در سطح استان مقام هايي هم کسب کردم اما به صورت حرفه اي قايقراني را دنبال کردم.
رمز موفقيتتان در چه بود؟
فقط پشتکار. براي اينکه به هدفم برسم بيشترين تلاش را مي کردم و همه زندگي ام را گذاشتم تا به آنچه که مي خواهم برسم.
شيرين ترين و تلخ ترين لحظه ورزشي که تجربه کرديد چه بود؟
شيرين ترين خاطره ام سال 97 بود که براي اولين بار مدال در رشته کاياک را بدست آوردم . نماينده فدراسيون جهاني در قاره آسيا حضور داشت و رئيس وقت فدراسيون قايقراني آقاي قلمسياه هم آنجا بودند. نماينده فدراسيون جهاني گفت: انقلابي در قايقراني ايران بوجود آمده که يک ايراني مدال کاياک را بدست آورده است. اين عين جمله او بود. قبل از من کسي اين افتخار را کسب نکرده بود و اين حرف خيلي براي من غرورآميز بود و باعث شد من بيشتر تلاش کنم و به افتخارات بيشتري دست پيدا کنم
اما تلخ ترين خاطره ام، ورزش هميشه غير قابل پيش بيني است و خيلي وقت ها آن چيزي پيش مي آيد که اصلا فکرش به ذهنت نمي رسد. در بازي هاي آسياي 98 بانکوک ما جزو بهترين تيم ها بوديم و براي اولين بار قايق هاي حرفه اي و سرعتي داشتيم که حتي تيم هاي ديگر مي خواستند از ما اجاره کنند. دقيقا يک روز قبل از رقابت ها هوا طوفاني شد و قايق ها به جاي روي آب زير آب حرکت مي کردند و ما يکي دو مدال را از دست داديم. خيلي برايم سخت بود چون اصلا انتظارش را نداشتيم.
در حال حاضر چه کار مي کنيد؟ آيا قايقراني را ادامه مي دهيد؟
در حال حاضر داور فدراسيون هستم. همچنين دبير هيات قايقراني استان تهران هستم. البته مباحث روز قايقراني را هم دنبال مي کنم و سعي مي کنم نظراتم را بيان کنم.
تحصيلاتان در چه حدي است؟
من کارشناس تربيت بدني هستم و از ترم آينده قصد دارم کارشناسي ارشد را هم ادامه دهم.
نقش تحصيل را در ورزش چقدر مي دانيد؟
نقش تحصيل در ورزش انکار ناپذير است. ما اگر در کشور نيروهاي تخصصي داشته باشيم خيلي پيشرفت در ورزش داريم. شخصا تحصيل در قهرماني ام تاثير گذار بود. تربيت بدني در دانشگاه داراي بحث هاي علمي و پزشکي بسيار مفيدي است که متاسفانه در ديد عام اين اصلا ديده نمي شود و از ديد خيلي ها تربيت بدني رشته ناکارآمدي است. من هميشه در مباحثي که در جاهاي مختلف با افراد مختلفي داشتم از اين موضع دفاع کردم و فکر مي کنم که اگر ورزش را به نيروهاي تخصصي که به صورت علمي ورزش و مديريت ورزشي را آموخته باشند بسپاريم پيشرفتمان سرعت بيشتري بگيرد.
و حرف آخر؟
حرف خاصي ندارم فقط يک مسئله و آن هم اينکه بايد بگويم قايقراني ورزش مدال آوري است به خصوص در بخش بانوان که ما در خيلي از رشته ها با حضور بانوان در مسابقات بين المللي مشکل داريم اما در قايقراني بانوان خيلي راحت تر مي توانند شرکت کنند و باتوجه به تعدد رشته ها در قايقراني مي طلبد که سازمان تربيت بدني و مسئول ورزش کشور يک نگاه ويژه به قايقراني داشته باشند که اگر اين اتفاق بيافتد حتما نتيجه هاي خيلي بهتري را شاهد خواهيم بود همچنين براي مجموعه قايقراني کشور آرزوي موفقيت مي کنم.